گریه و حزن انیبا
امام صادق(ع) می فرماید: گریه انبیا و صدیقین و شهدا و ملائکه آسمان بر حسین(ع) طولانی شده است.ذیلا نمونه هایی از گریه انبیا بر آنحضرت را می آوریم:
گریه حضرت آدم(ع)
وقتی برای قبول توبه حضرت آدم(ع) جبرئیل اسامی پنج تن(ع) را به او تلقین کرد، به نام مبارک سیدالشهداء(ع) که رسید گریه راه گلوی او را گرفت،از جبرئیل علت آن را سوال نمود و جبرئیل واقعه عاشورا در کربلا را برای او بیان کرد و آدم گریه می نمود.از جمله گفت: آنقدر عطش بر حسین(ع) غلبه می کند که آسمان را به صورت دود می بیند.
گریه نوح پیامبر(ع)
هنگامی که کشتی در طوفان به حرکت خود ادامه می داد در موضعی طوفان بیشتر شد و کشتی حرکات تندی پیدا کرد.حضرت نوح(ع) از خداوند درباره علت این ماجرا سوال نمود. ندا رسید:((روی زمین کربلا واقع شده اید))وجبرئیل ماجرای آن وشهادت حضرت اباعبدالله (ع)واسارت اهل وعیال آن حضرت را فرمود، وداخل کشتی غرق ماتم وگریه وعزا شد وآنحضرت گریه کرد.
گریه حضرت ابراهیم(ع)
هنگامی که دستور ذبح اسماعیل (ع) برداشته شد،جبرئیل باحضرت ابراهیم(ع) کلماتی دراجر وثواب حزین بودن در ماجرای عاشورا بیان فرمود تا آنکه واقعه ی کربلا را گفت،وابراهیم(ع)بر مصائب آن حضرت گریه کرد.
همچنین هنگامی که خداوند بر خلیل خود ابراهیم(ع) ملکوت آسمانها وزمین را نمایاند،اشباح پنج تن(ع) را زیر عرش دید،وچون پنجم آنها یعنی حضرت اباعبدالله(ع)را دید گریست.
گریه حضرت موسی(ع)
در ماجرای طور سینا ذاکر مصیبت،وحی خداوند متعال وشنونده وگریه کننده موسی(ع) بود.درآنجا خداوند فرمود:برای هرکه طلب آمرزش کنی او را می آمرزم جز قاتل حسین بن علی(ع).موسی(ع)سوال کرد:کیست آن بزرگوار؟امام حسین(ع) به او معرفی شد ،تا آنجا که گفته شد:بدن آنحضرت بدون غسل وکفن روی زمین می ماند،واموال آنحضرت غارت می شود،وخانواده آنحضرت در شهرها به اسیری برد می شوند.یارانش کشته می شوند،وسرهایشان روی نیزه ها برده می شود واطفالشان از تشنگی می میرند وصدای استغاثه اش بلند می شود ولی کسی او را یاری نمی کند.
موسی(ع)گریه کرد،وخداوند سبحان فرمود:بدان ای موسی،کسی که بر آن حضرت گریه کند یا خود را به صورت گریه کنندگان قرار دهد بدنش بر آتش حرام است.
گریه حضرت موسی وخضر(ع)
چون حضرت موسی وخضر(ع) در مجمع البحرین یکدیگر را ملاقات نمودند، درباره ی آل محمد (ص) وابتلای ایشان سخن گفتند؛وصدای ایشان به ناله وگریه بلند گردید وچون سخن کربلا به میان آمد گریه بلند کرد.
گریه حضرت خضر(ع)
ابن عباس می گوید:حضرت امیر المؤمنین(ع)در بازگشت از صفین مقداری از خاک را به من داده فرمودند:هر وقت خون تازه شد فرزندم حسین(ع)کشته شده است. مواظب بودم تا روزی از خواب بیدار شدم ودیدم خون تازه از آن خاک جاری شده است.متوجه شدم امام حسین(ع)به شهادت رسیده اند.مشغول گریه بودم که صدایی از گوشه خانه شنیدم:
اصبروا یا آل الرسول قتل فرخ البتول
نزل الروح الامین ببکاء وعویل
صبر وشکیبایی پیشه نمائید ای اهل بیت رسول(ص) که فرزند حضرت زهرا(س)کشته شد .جبرئیل امین به زمین فرودآمد درحالتی که بر این مصیبت گریان ونالان بود.
سپس او گریه کرد ومن گریه کردم ،وآن روز دهم محرم ،روز عاشورا بود. بعدا متوجه شدم این صدا در جاهای دیگر هم شنیده شده وآن بزرگوار خضرنبی(ع)بوده است .
گریه حضرت زکریا(ع)
آنحضرت هرگاه اسامی رسول خدا(ص) وعلی مرتضی وفاطمه زهرا وامام مجتبی(ع) را می برد غم او برطرف می شد،ولی هرگاه نام حسین بن علی(ع)را می برد گریه بر او عارض می شد.جبرئیل ماجرای سید الشهداء(ع)را برای آنحضرت فرمود و اوگریه کرد.
گریه حضرت عیسی(ع)
آنحضرت وحواریون در عبور از کربلا گریستند.
گریه حضرت خاتم الانبیا(ص)
هنگامی که جبرئیل خبر شهادت آنحضرت را آورد،وهنگامی که تربت حضرت سیدالشهداء(ع) را بر آنحضرت نمایاند پیامبر(ص) گریستند.
کلمات کلیدی :
[ نظر:() ]
